Soms zijn er van die dagen dat alles tegenzit, dat je zoon ziek wordt in de auto en alles onder spuugt dat ondertussen je tank bijna leeg is terwijl je onderweg bent zonder pinpas, dat de kat bij thuiskomst weer een bui heeft van klaagzangen en constant naar buiten en dan weer naar binnen wil en dat je eigenlijk een column moet schrijven maar je de rust er niet voor kunt vinden omdat je zieke zoon dus niet naar school is en de hele morgen op de bank cartoons ligt te kijken. Dat laatste was gisteren dus het geval.
Een ochtendje zuster zijn in eigen tijd, mantelzorg noemen ze dat, en proberen te participeren in de belevingswereld van zoonlief. Dus mama en zoon op de bank voor de t.v. in plaats van mama achter de laptop druk met de column.
Anyway ik liet alles maar gelaten over me heen komen. Van Pink Panther tot Roadrunner, ja zelfs de perikelen van SpongeBob bleven me niet bespaard. Met een half oog keek ik gezellig mee terwijl mijn gedachten langzaam afdwaalden naar mijn column.
Ik bedacht me bij het zien van alle cartoons hoeveel raakvlakken deze eigenlijk hebben met Lingewaard en hetgeen er dagelijks rondom ons gebeurt.
Terwijl Roadrunner “Meepmeep” door het beeld scheurde moest ik meteen denken aan de motoren die volgens velen de dijken terroriseren terwijl politiek Lingewaard als Willy E. Coyote er probeert iets aan te doen maar er nog steeds niet in is geslaagd om hier een passende oplossing voor te vinden.
Ondertussen werkt SpongeBob zich uit te naad in het restaurant van meneer Krabs waarbij de laatste alleen maar denkt aan centjes verdienen ook al gaat dat ten koste van de klanten en het personeel.
Een soort bankwezen waarbij we straks rente mogen gaan betalen over ons spaargeld terwijl de top zwemt in het geld a la Dagobert Duck. En dat deed me weer denken…….Moeten we straks allemaal een pakhuis aanschaffen om daar ons zuurverdiende geld in te gaan bewaren?
Intussen zag ik Tom als een razende achter Jerry aanjagen waarbij laatstgenoemde een dusdanige ravage aanrichtte waar, zoals gewoonlijk, de onnozele kat de schuld van kreeg.
Een beetje zoals ons college dat de beschuldigende vinger wees naar de ambtenaren terwijl ze er zelf een zooitje van hadden gemaakt, zo bleek bij het hele SP versus Sluiter/LBL verhaal.
De Pink Panther had een leuk autootje gekocht van een oud vrouwtje maar eenmaal aan het rijden veranderde het gevaarte in een waar monster en bleek het ding niet meer tot stilstand te kunnen komen wat tot enorme paniek leidde toen hij een afgesloten straat inreed.
Vrijwel meteen schoot de hele cartoon rondom de ophanden zijnde wegafsluiting bij basisschool de Doornick in Doornenburg door mijn hoofd waarbij de boel ook stuurloos lijkt te zijn geraakt en het verhaal dat al begon bij het gedoe om rondom het kruispunt nu een nieuwe aflevering is ingegaan met de gemeente als Pinokkio waarbij er voor Japie Krekel als zijn geweten geen enkele rol lijkt te zijn weggelegd.
Aan het einde van de ochtend werd ik nog even getrakteerd op de Smurfen. Een mooi dorpje waarbij participatie en mantelzorg hoog in het vaandel staan. Als grote Smurf, die normaal de scepter zwaait, even weg moet uit het dorp voor belangrijke zaken neemt Brilsmurf de honneurs waar. Hij denkt dat hij gezag en aanzien heeft, en alles onder controle heeft maar in feite maakt hij de zaken alleen maar erger en lossen de andere smurfen alles weer netjes op samen.
Tot nog toe is onze burgermoeder heel veel lijfelijk aanwezig geweest in de kernen van Lingewaard maar nu ze ook een taak als informateur toegewezen heeft gekregen zal ze “het dorp” dus regelmatig moeten gaan verlaten voor belangrijke(re?) zaken.
De vraag is dan: staat er ook hier een Brilsmurf op en/of moeten we onze zaakjes zelf (weer) oplossen?
Inmiddels is mijn zoon weer opgeknapt. Hij is ’s middags gewoon weer naar school gegaan.
En terwijl ik dan eindelijk te tijd heb weten te vinden om dit alles op te schijven moet ik opeens ook denken aan een zin die ik regelmatig voorbij zie komen in het nieuws en op internet: “regeren is vooruitzien”.
Dat is zeker waar maar na gisterenmorgen ben ik tot de conclusie gekomen dat regeren niet alleen vooruitzien is, maar zeker ook terugkijken.
De tekenfilmfiguren die ik op t.v. heb gezien leren nooit van hun fouten en blijven keer op keer in dezelfde vallen lopen. Is ons college in staat om zich van deze cartoonfiguren te onderscheiden? Hebben zij geleerd van het verleden of blijven ze steeds maar weer in dezelfde vallen lopen?
Als het goed gaat hebben ze nog drie jaar te gaan. Zo niet, dan is er maar één zin die spontaan in me opkomt en waarmee ik deze column ook toepasselijk kan afsluiten. Namelijk…….
That’s all Folks.
————————————————————————————————————————
Wilt u reageren? Dit kan via [email protected] of het reactieveld onderaan deze column.
———————————————————————————————————————–
Joyce Derksen is inwoner van Doornenburg die haar columns met een knipoog schrijft, “want een dag niet gelachen!”. Zij schrijft op persoonlijke titel over de actualiteit in Lingewaard, haar mening is niet perse die van Lingewaard Nieuws.
———————————————————————————————————————-
