Gisteren las ik het in de krant. Een bericht dat mij als muziekliefhebber en hobbyzangeres wel kan bekoren.
“Basisscholen mogen 25 miljoen euro investeren in muziekles”. Het doel is om kinderen weer meer affiniteit met muziek en muziekinstrumenten te gaan geven. Blijkbaar is het de laatste jaren erg bergafwaarts gegaan met het muziekonderwijs op de basisscholen en wordt er nu geld vrijgemaakt om basisschoolkinderen zo vroeg en zo leuk mogelijk kennis te laten maken met de schoonheid van muziek.
In de tijd dat ik op de basisschool zat kwam er iedere week een pick-up (platenspeler) de kast uit en een pakketje bladmuziek. Op die pick-up werd dan een plaatje gedraaid met aan de ene kant een lied gezongen door een koor en aan de andere kant alleen de muziek, de karaoke-versie noemen we dat tegenwoordig.
Doel was dan om aan het einde van de les met behulp van het notenblad met de hele klas het lied te kunnen zingen op de instrumentale versie. Uiteraard was dit, zoals voor alle andere vakken geldt, voor de één een genot terwijl het voor de ander een wekelijkse straf was, maar het hoorde gewoon bij de lessen die we destijds kregen en we deden het samen.
Blijkbaar is er voor dit soort zaken de laatste jaren weinig ruimte meer. Immers: alles moet tegenwoordig aan de CITO-normen voldoen. Misschien komt daar met deze investering een beetje verandering in.
Gelukkig zijn we in Lingewaard gezegend met veel muziekverenigingen. Zo ook in Doornenburg waar de slagwerkgroep tot de top van Nederland behoort en waar onze harmonie volgend jaar haar honderdjarige bestaan mag gaan vieren.
Dezelfde harmonie gaf vorige maand nog een geweldig optreden weg in samenwerking met de basisschoolkinderen van groep vijf , zes en zeven van De Doornick.
De leerlingen kregen een aantal weken een muziekinstrument naar keuze mee naar huis en leerden op school een aantal muziekstukken. Zo werkten ze toe naar een druk bezochte uitvoering tezamen met de harmonie onder de naam “Blazersbende”. Er werd gezongen en gespeeld of het een lieve lust was en de kinderen straalden. Een geslaagd project dat ook nog eens een aantal nieuwe leden op heeft geleverd voor de harmonie.
De kwaliteit was niet het belangrijkste het ging vooral om het plezier dat de kinderen eraan beleefden.
Heel anders dan waar ik van de week tenenkrommend naar heb zitten kijken. Een evenement waarvoor het omgekeerde zou moeten gelden. Waar plezier belangrijk is maar waar de kwaliteit de doorslag zou moeten geven.
Ik heb het natuurlijk over het Eurovisiesongfestival. Het evenement waarbij de deelnemende liederen al een half jaar van tevoren in de top 40 verschijnen, waaraan dit jaar zelfs Australië?? deelneemt en waarbij geen enkel instrument meer live bespeeld mag worden en alles op muziekband aangeleverd moet worden.
Het hoogtepunt voor ons land was (helaas) de soap rondom dé jurk. Daar waar de Fyra met de billen bloot ging, ging dit Trijntje volgens de critici met heel iets anders (te) bloot. Terwijl bloot wel degelijk scoort bij de kijkers. Ik zeg met nadruk “bij de kijkers” want echte luisteraars heeft het festival blijkbaar al jaren niet meer.
Waar het bij dit evenement daadwerkelijk om zou moeten draaien, namelijk de kwaliteit van de zang en de schoonheid van het lied, wordt al jaren teniet gedaan door geld macht en vriendjespolitiek.
Vals zingen maakt niet uit zolang je maar over the top performance neerzet en maar genoeg bevriende landen hebt die op je stemmen (de Oost Europa-clan) Muziekelijk noem ik het.
Ik kan het toch niet laten om hier nog even een vergelijking te trekken naar de (Lingewaardse) politiek omdat ook hier soms de essentie uit het oog wordt verloren en dingen door uiterlijke schijn, vriendjespolitiek en geld soms anders uitpakken dan zou moeten. Niet zelden gaat hier dus de schoonheid van dingen ten onder aan de show die eromheen wordt opgevoerd
Soms heel soms verlang je dan weer terug naar de tijd van het orkest in de orkestbak, het sobere decor het pure lied en ja zelfs naar de pick-up in de klas waarbij het gekraak van de naald een soort van innerlijke rust gaf.
Muziek verbindt, muziek ontroert, muziek troost en maakt blij.
Een investering van 25 miljoen euro………Het klinkt me als muziek in de oren.
- Lees ook: Schuldvraag
————————————————————————————————————————
Wilt u reageren? Dit kan via [email protected] of het reactieveld onderaan deze column.
———————————————————————————————————————–
Joyce Derksen is inwoner van Doornenburg die haar columns met een knipoog schrijft, “want een dag niet gelachen!”. Zij schrijft op persoonlijke titel over de actualiteit in Lingewaard, haar mening is niet perse die van Lingewaard Nieuws.
———————————————————————————————————————-
