“Waar is Theo?” wordt gevraagd door groep 6 van juffrouw Sanne. De klas komt bij De Veldschuur van Lingewaard Natuurlijk om te leren tuinieren in hun eigen moestuin. Vijf vrijwilligers staan klaar met emmers, tuingereedschap maar bovenal enthousiasme om de kids wat te leren.
Kennisoverdracht met een kwinkslag
De natuurlijke band tussen de 20 kinderen en de vrijwilligers van de moestuin is vanaf het begin duidelijk. Er wordt naar elkaar geluisterd, maar ook voor een grapje is altijd ruimte. Kennisoverdracht tussen oud en jong met een kwinkslag.
De twee groepen 6 van de Pius X basisschool hebben voor ieder kind een eigen strook moestuin met spinazie, piepers, wortelen, rode bieten en nog meer. Maar ook voor ieder kind een vrije ruimte om zelf wat te verbouwen. Leren door doen, daar gelooft Jan de Moor heilig in. Jan is samen met Rinie de inleider van vandaag.
Mag je een slak nu wel of niet vermoorden?
Jan vertelt over zijn vriend, die weliswaar jonger is dan Jan maar er ouder uitziet en die teleurgesteld van zijn moestuin afkwam. Alle sla planten waren aangevreten door de slakken en de beste man had zijn hele oogst verloren. De kinderen werden zo verhalenderwijs op de hoogte gebracht van de gevaren op de moestuin. Slakken, luizen en aaltjes bedreigden hun tuin en wat kun je daar nu aan doen? Alle groene wijsheden werden gedeeld; van de aantrekkingskracht van mout, de geheimen van rabarberbladen tot en met het gif van brandnetelsap. Een geweldige uitwisseling van kennis en vragen, waarbij de kinderen hun inleider af en toe goed wisten uit te dagen. Want mocht je een slak nu wel of niet vermoorden?
Eigen logboek
Daarna aan het werk. Dankzij een eigen logboek, kon iedereen de ontwikkeling van de eigen tuin goed volgen. Esmee en Suze werkten samen, eerst de tuin van de een dan die van de ander. Het onkruid werd vakkundig gewied, waarbij de stokjes aangaven wat onkruid was en wat niet. Ze gaven toe dat het groeien best wel snel was gegaan.
Eigen verantwoordelijkheid voor moestuin
Theo, Sjaak, Rinie, Jan en Ans stonden de kinderen niet alleen bij met raad, er werd ook actief meegewerkt. Maar de verantwoordelijkheid bleef bij de eigenaren van de moestuin. Op de woensdag-, zaterdagmiddag, of maandagavond konden zij langskomen om het onkruid te wieden of water te geven op de eigen moestuin.
Onze toekomst denkt groen!
Dat deze vorm van onderwijs wonderen verricht blijkt niet alleen uit het feit dat sommige kinderen thuis ook een moestuin hebben, of omdat de volgende groep 10 minuten te vroeg al stond te dringen bij het hek. Maar belangrijker nog omdat het antwoord op de vraag, of zij thuis groenten aten, voor 14 van de 20 kinderen met een uitbundig ja werd beantwoord. Een overtuigend en geruststellend bewijs dat, dankzij de vrijwilligers van Lingewaard Natuurlijk en hun juf, onze toekomst groen denkt!
