Het zit er weer op. De tijd van campagnevoeren, oneliners, flyeren, debatteren en de social media overspoelen met de laatste lokkertjes. Soms tot vervelends toe met als hoogtepunt afgelopen woensdag waarbij heel Nederland, dus ook wij Lingewaarders, mochten laten zien of we daadwerkelijk in de juiste stemming waren gekomen en welke kleur deze stemming had.
Iets minder dan de helft van de Lingewaardse stemgerechtigden gaf gehoor aan alle lokroepen en kwam naar het stembureau om in hokjes te gaan denken en hun stem te laten horen.
Het hele gebeuren rondom de verkiezingen en het laten horen van je stem deed me meteen terugdenken aan het concert waarover ik vorige week al vertelde. De avondvullende en kerkvullende show van het Jekadee waaraan ik deel mocht nemen en waarvan ik met volle teugen heb mogen genieten alsmede het aanwezige publiek mag ik hopen.
Twee jaar werkten we met zijn allen naar deze climax toe. De weken voor het concert gingen we net als in de politiek de straat op. Niet om te flyeren of zieltjes te winnen, maar om deur aan deur loten te verkopen. Ook bij ons werd social media ingezet voor de nodige publiciteit en ook wij schuwden de aloude mond tot mond reclame niet. Ieder had een eigen taak in het geheel en we voelden ons “one big happy family” met allemaal hetzelfde doel voor ogen. De hele campagne was zorgvuldig opgezet en moest resulteren in een daverend succes. Dat laatste was natuurlijk net als in de politiek altijd maar afwachten.
De twee avonden waarop het moest gebeuren voelden we de spanning oplopen. Iedereen ging daar op zijn/haar eigen manier mee om. Ooit zei iemand tegen mij: “als je voor een publiek moet optreden helpt het tegen de spanning om je voor te stellen dat iedereen naakt is”.
Dit hield ik in mijn achterhoofd voor het spannendste stukje van de avond voor mij. De solo.
Alles leek in kannen en kruiken totdat ik me bij de eerste noot opeens bedacht dat onze burgermoeder alsmede een aantal andere politiek kopstukken, familie en bekenden in het publiek zaten. Het hele vooropgezette naaktplan kon daarbij dus meteen de prullenbak in.
Gelukkig werd het concert ook zonder mijn hersenspinsels een groot succes. Onze campagne eindigde dus in ieder geval niet in een anticlimax.
Inherent aan mijn geplande visualisaties gingen er afgelopen woensdag in de politiek wél een aantal mensen met de billen bloot. Maanden van campagne voeren resulteerde in een uitslag die hen niet in de koude kleren ging zitten.
De PvdA werd die dag de grote verliezer van deze verkiezingen maar “onze” Maarten droeg het verlies van zijn partij met ere en dat siert hem. Daar mag dan ook best voor geapplaudisseerd worden. De VVD werd de grote winnaar, maar D66 en SP VOELEN zich de grote winnaars. Zij verdienen dus ook allen een staande ovatie. Het tellen van de stemmen duurde tot diep in de nacht en pas gisterenmiddag kwamen de definitieve percentages naar buiten.
En zo werd de balans van maandenlang campagnevoeren opgemaakt en kan men weer aan de slag met plannen smeden voor de toekomst.
Ook bij het koor smaakt het behaalde succes naar meer en ook wij zullen op zoek gaan naar mogelijkheden om in de toekomst nog meer mensen in Lingewaard te gaan laten genieten van onze STEMMEN.
Net als in de politiek valt en staat alles met het voldoen aan de hooggespannen verwachtingen en de weg die men daarna inslaat. Hopelijk met een beleid waarbij er in het meest gunstige geval dus helemaal niemand uitgekleed hoeft te worden.
En als ik er al over twijfelde…..na afgelopen week weet ik het heel zeker: Er zit maar een dun lijntje tussen politiek en entertainment.
En dat is de naakte waarheid.
————————————————————————————————————————
Wilt u reageren? Dit kan via [email protected] of het reactieveld onderaan deze column.
———————————————————————————————————————–
Joyce Derksen is inwoner van Doornenburg die haar columns met een knipoog schrijft, “want een dag niet gelachen!”. Zij schrijft op persoonlijke titel over de actualiteit in Lingewaard, haar mening is niet perse die van Lingewaard Nieuws.
———————————————————————————————————————-
