Als we hier en daar eens rondkijken valt het op dat overal, en dus ook in Lingewaard, de pepernoten alweer in de schappen liggen. Ieder jaar lijken we ons er weer over te verbazen dat we al in september geconfronteerd worden met het Sinterklaasfeest dat toch nog twee maanden van ons verwijderd is.
Dit jaar is echter alles rondom het Sinterklaasfeest anders. Want niet alleen nu, maar nagenoeg het hele jaar al, beheersen de Goedheiligman en zijn Pieten het nieuws. We kennen allemaal de redenen hiervan. Zwarte Piet als knecht van een blanke Sinterklaas zou een vorm van racisme zijn. Schande werd er over de hele wereld van gesproken, menig debat is erover gevoerd, de actualiteitenprogramma’s zijn er rijkelijk mee gevuld en iedereen sprak zijn mening erover uit op televisie, radio en social media. Bepaalde artikelen werden vervolgens uit diverse winkels verbannen, de Pieten moeten een gedaanteverwisseling ondergaan en als klap op de vuurpijl worden nu ook nog alle sinterklaasliedjes aangepast. Want onze tradities zouden niet meer van deze tijd zijn?!
Ik zal eens wat vertellen over tradities, gebruiken en gewoonten.
Volgende week is het, zoals ik in mijn vorige column al zei, kermis in Doornenburg. Onze schutterij staat bol van regels en tradities die eigenlijk ook niet echt meer van deze tijd zijn. Zondag bijvoorbeeld vindt weer de jaarlijkse kermisvergadering plaats waarbij er onder andere bepaald wordt hoeveel we voor een consumptie moeten gaan betalen tijdens de komende kermis. Deze vergadering is echter alleen toegankelijk voor schutters. Mannen dus. De vrouwen mogen hierover niet meebeslissen terwijl ze tijdens de kermis de, door de mannen vastgestelde, prijs wel mogen betalen. Vrouwonvriendelijk? Misschien! Maar je hoort er niemand over want het is immers een deel van onze traditie.
Kaarten voor buitendorpse vrienden die hier kermis willen vieren kunnen alleen door een schutter (dus Doornenburgse man) vóóraf gekocht worden en niet op de dag of avond zelf bij de entree. De schutter is verantwoordelijk voor de personen die kermis komen vieren met de door hém gekochte kaarten. Maar als je het zaterdagavond beregezellig vindt (wat er dik in zit) en je wilt eigenlijk zondag ook gaan, maar hebt vooraf geen kaartje gekocht voor die avond? Dan heb je wel pech gehad. Niet meer van deze tijd? Misschien! Maar het hoort nu eenmaal bij de traditie en iedereen weet hoe het werkt en zeurt er niet over.
Heb je als Doornenburgse man een mannelijke partner? Geen probleem dan kan één partner schutter worden, de ander kan gewoon mee naar binnen. Heb je als Doornenburgse vrouw een vrouwelijk partner? Dan zijn daar zijn nog geen duidelijke regels over omdat een vrouw dus (nog ) geen schutter kan worden. Niet meer van deze tijd? Misschien! Maar niemand komt in opstand, het is al jaren zo en dat zijn de regels nu eenmaal.
Deze tradities zijn er ook niet voor niks, er wordt middels deze voorschriften ook voorkomen dat Jan (of Piet of Ans) en alleman zomaar binnenkomt en er misschien een zooitje van maakt. Mocht dat onverhoopt toch gebeuren dan wordt de schutter die verantwoordelijk is voor de entreekaarten van de relschopper(s) gestraft. Oneerlijk? Misschien. Maar deze regels zorgen er wel voor dat de orde gehandhaafd wordt en het nagenoeg nooit “hommeles” is.
De schutterij heeft enkele jaren geleden geprobeerd om te bekijken wat de mogelijkheden zijn om marketentsters (vrouwen in uniform) toe te laten. De huidige mannelijke leden, maar bovenal de vrouwelijke inwoners van Doornenburg zagen dit niet zitten. Men is van mening dat de Schutterij een mannenbolwerk is en dat het zo moet blijven. Dat is immers altijd zo geweest.
Tradities zijn er om te koesteren. Ze brengen mensen dichter tot elkaar. Onze kermis staat er bol van en tijdens deze vier dagen voelen we ons allemaal één grote familie en hebben we plezier met elkaar, mannen, vrouwen, Doornenburgers, niet Doornenburgers, vlaggen-zwaaiende mannen in maillots, koningspaar en “gepeupel” iedereen telt mee.
En zo is het ook met Sinterklaas en zijn Pieten. Zij zorgen al jaren voor de welbekende heerlijke avondjes en blije kindergezichten, wat kan daar nou verkeerd aan zijn?
Wat ik hiermee wil zeggen is: Verdiep je in de achtergronden van onze gebruiken en gewoonten, respecteer ze en pas je er als “buitendorpse” op aan.
Stop met ZWARTkijken en durf te zien hoe KLEUR-RIJK onze mooie tradities zijn.
Zo en dan is het nu tijd voor wat pepernoten, met witte- én bruine chocola. Gewoon, omdat het mag en kan.
Wat mij betreft beiden even lekker…… toch?!
————————————————————————————————————————
Wilt u reageren? Dit kan via [email protected] of het reactieveld onderaan deze column.
———————————————————————————————————————–
Joyce Derksen is inwoner van Doornenburg die haar columns met een knipoog schrijft, „want een dag niet gelachen!”. Zij schrijft op persoonlijke titel over de actualiteit in Lingewaard, haar mening is niet perse die van Lingewaard Nieuws.
———————————————————————————————————————-
Ook op de hoogte blijven van ons laatste nieuws via Facebook? Klik hier en druk op de “Vind ik leuk” knop.
Liever via Twitter? Volg ons dan via @lingewaardnews.
Klik HIER wanneer u zich wilt aanmelden voor de nieuwsbrief.
