Column: Gepuzzel

Foto: Joyce Derksen

Legpuzzels. Wie heeft er nou niet mee gespeeld? Vroeger of misschien nu nog wel?! Als kind begin je meestal met een simpele puzzel van vier stukjes maar naarmate je ouder wordt kun je steeds meer stukjes de baas en gaat het je steeds gemakkelijker af.

Wat dat betreft ben ik misschien altijd wel een beetje kind gebleven. Ik puzzel namelijk nog steeds erg graag.

Niet dagelijks maar ik mag graag in mijn eentje of samen met mijn kinderen puzzels van duizend stukjes leggen, bij voorkeur die van  Jan van Haasteren. Deze zijn heerlijk druk en chaotisch, maar tegelijkertijd een lust voor het oog omdat er steeds weer iets nieuws op te ontdekken valt.

Misschien heeft u het ook wel eens gehad dat een puzzel bijna af was en deze dan om wat voor een reden dan ook stuk ging of moest. Bijvoorbeeld omdat iemand hem liet vallen of omdat hij van tafel moest omdat er gegeten moest worden. Een ramp vond ik dat altijd. Bij mij wilde de kat een keer op tafel springen wat dus niet helemaal lukte en daarbij trok hij de puzzel (die bijna af was) op de grond. Alles lag door elkaar, ik kon wel janken. Al dat werk en ik moest weer helemaal opnieuw beginnen.

Ik moest hier van de week opeens aan denken omdat dit misschien wel een beetje het gevoel beschrijft dat vluchtelingen moeten hebben als ze ongewild plotseling huis en haard moeten verlaten omdat het er niet meer veilig is of omdat ze er geen menswaardig bestaan meer hebben en de situatie uitzichtloos lijkt.

De puzzel van hun leven die ze stukje voor stukje zorgvuldig hebben gelegd valt opeens uiteen en ze moeten deze noodgedwongen in een vreemd land met onbekende gebruiken en normen en waarden weer helemaal opnieuw gaan leggen.

Het hele gebeuren rondom de bed- bad- en broodregeling houdt de politiek al dagen bezig. Hierbij staan VVD en PvdA lijnrecht tegenover elkaar. Toch moeten de partijen eruit zien te komen om een kabinetscrisis te voorkomen. Een heel gepuzzel.

Ook viel er afgelopen week in de pers te lezen dat de gemeente Lingewaard dit jaar nog 72 asielzoekers moet gaan huisvesten. Hier betreft het echter mensen die inmiddels al wel een verblijfsvergunning hebben maar die vanuit het asielzoekerscentrum moeten verhuizen naar een woning.

Al 16 mensen vonden in de eerste maanden van dit jaar in Lingewaard hun nieuwe thuis en voor het einde van dit jaar  moeten daar dus nog eens 56 mensen bijkomen.

Niet alleen aan de gemeente is het de taak om deze mensen een veilige en warme omgeving te bieden waarin ze zich welkom voelen en de kans krijgen weer iets op te bouwen. Ook wij als inwoners kunnen hieraan ons steentje bijdragen. Wij kunnen de ontbrekende stukjes vormen om de puzzel van hun leven weer langzaam in elkaar te leggen. Door een luisterend oor en een helpende hand te bieden, kortom: door de deuren van ons hart open te zetten.

ZELF Lingewaard heeft deze boodschap inmiddels opgepikt. Zij  roepen ons Lingewaarders op om hier samen mee aan de slag te gaan, zo viel er gisteren op diverse nieuwssites al te lezen. Dé manier om samen de puzzel van deze nieuwe (toekomstige) inwoners van onze gemeente weer vorm te gaan geven.

En zo kom ik weer terug bij het begin van deze column en mijn passie voor puzzelen.

ZELF begin ik altijd  met de kantstukken dus de rand van de puzzel. In mijn leven symboliseert deze de plaats waar ik woon en waar ik mij thuis voel. Daarna vul ik hem op met de andere puzzelstukjes. De mensen van wie ik hou en mijn passies. En zo vormt zich het complete plaatje van mijn bevoorrechte leven.

Laten we met zijn allen blijven puzzelen om een passende oplossing te vinden voor eenieder die om wat voor een reden dan ook opnieuw moet beginnen. Binnen onze gemeente maar ook buiten onze gemeentegrenzen.

Want bedenk: Samen puzzelen gaat zoveel sneller dan alleen en…… het is nog leuker ook.

 

————————————————————————————————————————

Wilt u reageren? Dit kan via [email protected] of het reactieveld onderaan deze column.

———————————————————————————————————————–

Joyce Derksen is inwoner van Doornenburg die haar columns met een knipoog schrijft, “want een dag niet gelachen!”. Zij schrijft op persoonlijke titel over de actualiteit in Lingewaard, haar mening is niet perse die van Lingewaard Nieuws.

———————————————————————————————————————-

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen